خدایا بی تقصیرم

چه کسی مرا آرام خواهد کرد آن گاه که بی قراری سراغ من می آید و دلم بهانه ها از تو می گیرد. اشکهای شبانه ام را می بینی؟ خدایا جواب آنها را چه کسی خواهد داد؟ خدای من اگر مرا به جرمم بگیری تو را به عفوت می گیرم، اگر لغزشهایم را نشانه بگیری به آمرزشت نشانه می گیرم.

ای عزیز من! چگونه است که دل ناامید و خسته ام را رد کنی، چگونه بی تابی خویش را به دوش گیرم با این غم پیدا و پنهانم چه کنم. نمی دانم که این درد است یا حمیم، همین را می دانم که از من نیست و هر چه هست از توست. افسرده و دل نگران نیستم چون دل به تو دادم و راه در این وادی گذاشتم که تو خواستی و من بی تقصیرم.

بهترین دوستانم                                                                                                                                                 سلام امروز میخوام از کسانی که تو مدت مشکلات و بیماریم همیشه با تمام وجود از دور و نزدیک هوامو داشتن و خیلی خیلی دوستشون دارم حرف بزنم از کسانی که هرگز پشت سرم حرف نزدن از کسانی که هیچوقت منو تنها نزاشتن وهمیشه پشتم بودن تشکر کنم از کسانی که از خواهر بهم نزدیکتر بودن وهرگز منو بخاطر اشتباهاتم سرزنش نکردن بلکه همیشه منو در کارهای مثبتم تشویق  کردن و منو بخاطر خودم دوست داشتن - منیره ، منصوره، مرضیه ، سمیه .حسین خانی ،  زهرا .الف  ،  فهیمه و فاطمه الف،  سمیه. مقدس ، معصومه. ز ، اسما .ع  ،نیلوفر .ص ،  و حتی دوستانی که با تلفن مدام جویای احوال من بودن -عاطفه.الف ، زینب.د ، اکرم.ع،  زهرا.گ ،  نرگس رضایی ، زهرا نجفی ، فاطمه. ع ، شیماوشکوفان.ح ،  سمیرا.م ،  ازاده.ف ،   نسرین.الف ،  و آرزو.الف .

خدایا به حق پیغمبرت ، به حق همه انسانهای خوب؛ همه دوستانمو عاقبت به خیر کن. همینطور که اونا منو بزرگ داشتن و عزیز شمردن، تو نیز در نزد خودت بزرگ و عزیز کن.

سلام

حقیقت اینه که ذهن همیشه مشغولی دارم.گاهی خیلی مشوش میشه و لبریز.خواستم با آوردن نوشته های ذهنم در وبلاگ،سروسامونی بهشون بدم،عاشق تغییراتم. هرچی جلوتر میرم این حالت در من بیشتر میشه. تازگی به این نتیجه رسیدم که باید مثل قبل اهل ریسک شد،چیزهای جدید رو امتحان کرد، خسته شدم ازبس خواستم چیزهای قدیم رو حفظ کنم یا طعمهای قدیمو بچشم.

 از انتقاد خوشم میاد. آدم قانعی هستم، با یک نسیم خنک کلی کیف می کنم. چیزهای زیادی برای شاد بودن و شادی کردن نمیخوام، اصولا آدم شادی هستم. همیشه از ترس اینکه چه جوری،چه حرفی، چه جایی بزنم که به طرف مقابلم بر نخوره حسابی ترس داشتم ولی حالا گور پدر ترس و برخوردن به طرف! همش که نمیشه آدم کلمه سانسور کنه، هرچی دلشون خواست برداشت کنن مهم خودمم که با گفتن اون حرف سبک میشم.