کوهستان

تقدیم به: حاج احمد متوسلیان

شیوه عشق ورزیدن من به تو شاید پیچیده باشد همچون پیچ وتابهای دره های کوهستان ،میتوان همواره به زمزمه آب در جویبار گوش سپردبه صدای شوروگذشت در میان کوه ها وباز تاب ان بر قلبها ،هنوز میتوانم صدای زمزمه ها و بازتاب ان تلاشها وپشتکار تورا در فراز ونشیبهای ان احساس کنم و بشنوم ،احساسات تو بر قلب من جاریست در نو سازی هر روزه ام چقد کند پیش میروم گمان می کنم که کوهستان وجودم یخ زده وغارهای  درونم قندیل بسته. دیگر شوری نیست، احساس ذوقی نیست،تنهایی خویش را میان برفهای آب نشده روحم می بینم که چطور بدنبال گرمای خورشید می گردد، دست تو و اما دستان گرم تو می تواند نوازشگر روح بیجان من باشد.